Molly Monster is ontsproten aan de verbeelding van de Zwitserse animator en autodidact Ted Sieger. Molly verscheen eerst in prentenboeken, later in kortfilms en in een tv-serie vol verhaaltjes die geplukt werden uit Siegers familieleven: “Mijn kinderen en kleinkinderen zijn niet altijd blij met de manier waarop ik hun belevenissen vertaal naar de ‘monsterwereld’. Soms moeten ze erom lachen, maar soms hebben ze er een hekel aan.”

Favoriete knuffel

Monstermeisje Molly is de ster van de film: een geel figuurtje met dunne beentjes, een beetje prikkelbaar maar ook erg lief. Molly is een kleuter in monstergedaante; andere kleuters identificeren zich meteen met haar. Zoals ontwikkelingspsychologe Andrea Sieger schrijft in haar rapport over de film: “Wie is Molly Monster? Jijzelf, toen je klein was. De film gaat over monsters, maar ook over ons. We zien hoe Molly omgaat met haar angsten, net zoals wij omgaan met onze innerlijke monsters.”

Molly is een positieve figuur, ze is oprecht blij dat er een broertje op komst is en heeft zelfs een cadeautje voor hem gemaakt. Wanneer de ouders de muts vergeten die ze voor kleine broer heeft gebreid, reist Molly hen achterna. Zo’n groot avontuur durft ze enkel aan in het gezelschap van haar favoriete knuffel Edison. De twee kunnen niet zonder elkaar. Andrea Sieger: “In de animistische of magische fase van de kindertijd krijgt alles leven ingeblazen, alles is mogelijk. Molly’s favoriete speelgoedje is ook haar beste vriend en vertrouweling.” Ondanks het eenvoudige verhaal heeft de film een verrassende emotionele rijkdom, met een breed palet aan gevoelens: verdriet (omdat ze niet mee mag naar Eiereiland), blijdschap (omdat ze binnenkort ‘grote zus’ mag zijn), angst (wanneer ze Edison kwijtraakt in de mist), jaloezie (volgens Edison gaat er te veel aandacht naar het ei), enz.

Radicaal geweldloos

Molly Monster is radicaal in z’n geweldloosheid. Ted Sieger: “Monsterland staat model voor de ideale wereld. Molly heeft geen vijanden. Dat maakt het moeilijk om toeschouwers 80 minuten lang bij het verhaal te houden, maar dat is een bewuste keuze.” Kleuters vinden hun opwinding in andere verhaalelementen die minder conflictueus, maar wel heel herkenbaar zijn: met de trein rijden, de lift nemen, een berg beklimmen,... Voor Molly zijn dat razend spectaculaire gebeurtenissen.

Jonge kinderen gaan altijd op zoek naar herkenbaarheid en realisme. Natuurlijk bestaan er geen monsters, maar kleuters herkennen Molly meteen als ‘één van hen’. Hoewel Molly’s gezin - zoals alle monsters - in een grot woont, herkennen ze een keuken, een badkamer, en een slaapkamer waar er overal speelgoed rondslingert.

Vertrouwen

Andrea Sieger: “Molly heeft een fundamenteel vertrouwen in haar medemonsters en haar omgeving, gestoeld op de veilige band met mama en papa monster. Gesterkt door dit ‘oervertrouwen’ kan ze haar ontdekkingsdrift botvieren.” Toch vinden mama en papa haar nog niet klaar om mee te gaan naar Eiereiland. Ze onderschatten haar bekwaamheid en houden haar ‘klein’. Ook Molly’s tantes zijn één en al verstikkende bezorgdheid. “Toch is Molly’s omgeving niet opgesplitst in een wereld voor volwassenen en een wereld voor kinderen. Er is één wereld, waar we allemaal deel van uitmaken. En dat beseffen kinderen heel goed.”